Vorig weekend vlogen we in het schoolwerk. We maakten onze eerste lesvoorbereidingen (nadat onze mentoren deze grondig hadden uitgelegd). Echt moeilijk is dit niet voor ons, want ze verschillen nauwelijks met die van ons. Zondagnacht was een lange nacht. Veel wakker worden, dromen over mentoren, leerlingen,… maandagmorgen stonden we met hele kleine oogjes op, wat zorgde voor nog extra stress. Ondanks alle zenuwen verliepen de lessen behoorlijk goed. We hebben het soms nog wat moeilijk met het onder woorden brengen van wat we bedoelen, maar we redden ons wel. Omdat ons Engels accent heel wat verschilt van hun accent begrijpen de leerlingen ons vaak niet, en staren ze ons dan ook aan als “zieke koeien” (lachen). Ook het lesgeven gebeurt hier op z’n Afrikaans (wat logisch is als je in Afrika zit ;) ) We verschieten er dus al niet meer van wanneer de les plots stopgezet wordt voor een vergadering, porrigde (soort van middagmaal), onderonsje tussen de leerkrachten,… We worden vaak geconfronteerd met leerkrachten die totaal niet gemotiveerd zijn (leerkracht is hier het laagste beroep) om les te geven, wat ervoor zorgt dat ook de lln. niet gemotiveerd zijn om iets bij te leren. Naast dit probleem is er ook een groot tekort aan werkboeken voor de leerlingen. Ze moeten met +/- 10 leerlingen in één werkboek kijken en daaruit oefeningen maken. Leerlingen schrijven in een schriftje wat ze moeten ‘kennen’. Deze week schrokken we ook wel even toen een leerkracht de lln. sloeg met een bamboestok omdat ze te laten waren. De leerkrachten weten nochtans dat dit in Malawi strafbaar is. Verder gaat het lesgeven zijn gewone gangetje.
Samen met de studenten van Karel de Grote organiseren we binnen 2 weken een competitie voor alle bewoners van het eiland. De mannen worden met bootjes naar een eiland (+/- 500m) gebracht. Van daaruit zwemmen ze terug naar hier. Eens aangekomen lopen ze nog ongeveer 500m. De vrouwen moeten een parcours afleggen met een flesje water op hun hoofd. Vervolgens springen ze in een jutezak naar de finish. We hopen op een grote opkomst.
Wist je dat:
- Snorkelen onze dagelijkse ontspanning is
- We de prachtige visjes nog altijd niet beu zijn
- Joyce en Lynn vorig weekend naar Mzuzu (vaste land) zijn geweest, en inkopen hebben gedaan
- We een smulkalender hebben opgesteld om de inkopen wat te verdelen zodat we niet alles in de eerste dagen opeten
- De nood aan Belgisch eten soms groot is (vlees, keuze uit fruit en groenten)
- Het hier ’s avonds veel te warm is om te slapen, zo warm dat het zweet van je loopt wanneer je jou omdraait
- Dat we het woordje ‘Azungu’ (=blanke) behoorlijk beu aan het worden zijn
- We volgende week een bezoekje brengen aan de mentor van Josfien. Ze nodigde ons ook al uit om nsima (driedagelijks voeding hier) te gaan eten.
- Ons adres in ons vorig blogbericht verkeerd was. Juiste adres:
Project Malawi
Anne Scherpereel en/of Josfien Vancoillie
P.O. BOX 78
Likoma Island (Mbamba Area)
MALAWI
- Onze Afrikaanse kleedjes mooi gelukt zijn, maar behoorlijk warm zijn
- Dat we elkaar nog altijd niet beu zijn ;)
Lieve groetjes
Josfien en Anne
Geen opmerkingen:
Een reactie posten