Zondag 27 maart 2011

Hallo!



Onze schoolweek zag er deze week wat anders uit dan anders. Op maandag was de laatste dag ‘revision’ gepland, en probeerden we dus nog zoveel mogelijk te herhalen. Als proef op de som, en als voorbereiding op de ‘echte’ proeven gaven we de leerlingen een kleine test. Anne gaf een test wiskunde, Josfien een test Engels. Maandagnamiddag begonnen we enthousiast te verbeteren, maar ons enthousiasme sloeg snel over. Bij Anne was 18 procent van de leerlingen geslaagd, bij Josfien de helft. Toch wat deprimerend als je bekijkt hoeveel moeite we doen om hen iets bij te brengen. We vragen ons af wat de ‘echte’ toetsen zullen geven.



Dinsdag was het zover! De leerlingen kregen normaal gezien hun eerste toetsen vandaag. Chichewa en Engels stond op het programma. Aangezien Lynn en Joyce (de twee Antwerpse studenten) vertrokken, mochten we wat later naar school zodat we hen konden uitzwaaien. Toen we na het afscheid op school aankwamen (met een rood gezicht van het wenen) , mochten we onmiddellijk terug naar huis. Eens thuis (na nog enkele goeie huilbuien) bleven we niet bij de pakken zitten, maar maakten we wat Belgisch schoolwerk. Toch was het ons dagje niet. Na het eten ’s middags liet Josfien een flesje, en Anne een glas vallen. ’S Avonds wilden we als troost pannenkoeken bakken, maar ook dat eindigde in een grote domper! We begonnen heel enthousiast te bakken, en verlangden zo naar iets typisch ‘Belgisch’, maar helaas lukte het ons niet om pannenkoeken te bakken. We dachten dat er iets mis was met het deeg, want twee weken geleden hadden we er zonder problemen kunnen bakken. Nieuw deeg dan maar. Helaas lukte het met het nieuw deeg ook niet. We besloten dan maar dat het gewoon ons dagje niet was, en dat we de hulp van Frieda zouden inschakelen. Zij bakte uiteindelijk nog enkele pannenkoeken met het overige deeg.



Woensdagmorgen werden we uit letterlijk ons bed gedonderd. Het hevige onweer zorgde ervoor dat ons huisje begon te beven bij elke donderslag. Wetend dat alle leerlingen en leerkrachten veel te laat op school zouden zijn door de regen, stonden we toch maar op. Er stond een test Engels op de planning tot de directeur plots alle leerkrachten samenriep. De test ging niet door, en er werd nog wat herhaling gegeven. Toen we vorige week de toetsenplanning zagen hangen, dachten we ‘ WAAAUWW! Een planning!’, maar de planning echt volgen is hier toch nog een andere zaak. Woensdagnamiddag maakten we wat schoolwerk, en besloten we een wandeling te maken op het eiland. We wandelden door heel wat kleine weggetjes, en kwamen af en toe eens in een tuin terecht. We volgden ons gevoel, maar kwamen uiteindelijk toch op een ‘grotere’ weg terecht. Daar kwamen we een jongen (zijn naam zijn we vergeten) tegen die ons de hoogste berg van het eiland wilde laten zien. Onderweg zouden we volgens hem zeker ook aapjes, en als we geluk hadden wel een cobra zien. De wandeltocht was hevig! Het kostte ons letterlijk bloed (valbeurten van Josfien met enkele schaafwonden als gevolg), heel veel zweet en bijna tranen van emotie door hoe mooi het eiland wel is. De aapjes en cobra die we zouden zien, hopen we dan maar een volgende keer te zien.



Donderdag duurde de assembly abnormaal lang. Alle leerlingen hadden op woensdag een nieuwe rugzak en wat schrijfgerief gekregen. Grappig om hen allemaal ‘trots als een pauw’ te zien lopen met hun nieuwe rugzak. Verder verliep de dag nogal gewoon. De leerlingen kregen hun test, en mochten daarna naar huis. Ook op vrijdag was dat het geval. Ook wij mochten naar huis, en gebruikten onze tijd nuttig om alles voor de Olympische spelen van zaterdag voor te bereiden.



Zaterdag was het eindelijk zover! Enkele leerlingen waren al vroeger dan ons aanwezig op het voetbalplein (niet de gewoonte van de Afrikanen), en dat gaf ons het gevoel dat ze er zin in hadden. Dat was ook zo! We verdeelden 66 leerlingen in 9 groepen, en speelden met hen heel wat spelletjes (Belgische spelletjes). Bij elk spel moesten één of twee leerlingen uit elke groep een opdracht uitvoeren. We hadden twee leerkrachten ingeschakeld om het Engels te vertalen in Chichewa zodat de leerlingen de spelletjes zouden begrijpen. De meeste spelletjes lukten heel goed (op enkele uitzonderingen na).Net als bij de competitie twee weken geleden, zorgden de Olympische spelen voor heel wat lachende gezichten, gelukkige kinderen en een heel leuke sfeer. Achteraf volgde de prijsuitreiking en ook daar werd dat gelukzalige gevoel nog maar eens ondervonden. Alle deelnemers kregen een petje en een ballon (zalig om te zien dat zelfs 18-jarigen een ballon nog leuk vinden). De winnende groep kreeg net als alle deelnemers een pet en ballon, en nog een zakje met een schrijfblok, spelletje, strandbal en kleurpotloodjes in. Het was een heel vermoeiende dag aangezien de temperaturen van ’s morgens vroeg al heel hoog lagen, maar wij en vooral ook de leerlingen hebben ons goed geamuseerd (wat toch wel het belangrijkste is).



Wist je dat …



- Anne’s mentor van zaterdag tot dinsdag op het platteland zat, en Anne op maandag dus alles moest overnemen?

- Alle kinderen hier dezelfde lach hebben die klinkt als ‘eeeeeeeeee iweeeee’ (kan je vertalen als: hé jij). Echt grappig op te horen!

- Joyce (onze huishoudster) terug is, en we heel blij zijn dat ze terug lekkere vis kan maken voor ons?

- We deze week de toptemperatuur van 49 graden bereikt hebben?

- Anne deze week haar haar liet vlechten, maar dat alle vlechtjes er ondertussen al uitgevallen zijn?

- Josfien deze week twee vissen onder handen nam om etensklaar te krijgen? Toch maar een vies werkje als je weet dat de vissen net uit het meer kwamen, en dus nog ingewanden bezaten.

- We deze week naar de timmerman gingen om schoolbankjes te laten maken met het geld van de spaghettiavond?

- We een goeie tussentijdse evaluatie gekregen hebben?