Zondag 20 maart 2011

Moni (hallo)!

Onze 3de week lesgeven zit er al terug op. De week zag er niet echt anders dan anders uit. We gaven onze lessen en probeerden de leerlingen zoveel mogelijk bij te brengen. Woensdag kregen de leerlingen te horen dat volgende week hun toetsen starten. Normaal gezien zou volgende week de herhalingsweek zijn, maar helaas gaat die niet meer door. Voor de leerlingen lijkt ons dat nogal rampzalig. Het is zo dat de leerkrachten hier heel snel over de leerstof gaan, en dat de leerlingen er dus vaak niet veel van onthouden. We hebben deze week onze hoofdstukken waarmee we bezig waren zo snel mogelijk afgerond zodat we deze week wat konden herhalen, want de leerlingen hebben de herhaling echt wel nodig. Het herhalen bestond vooral uit het maken van oefeningen zodat ze de leerstof echt geautomatiseerd werd. Buiten herhalen, oefeningen maken, en nog maar eens herhalen gebeurde niet echt iets speciaals op school. De leerkrachten zijn nog altijd even ‘lui’ en zitten dus heel vaak niets te doen.

Na de competitie van vorig weekend vlogen we er onmiddellijk opnieuw in. Deze keer organiseren we geen competitie voor het hele eiland, maar gaat het om een spel (Olympische spelen) voor de drie hoogste klassen van onze school. Daar zijn we over beginnen nadenken toen iemand uit Standard 8 (hoogste klas) ons kwam smeken ook eens iets met hun klas te doen. Aangezien wij in Standard 6 en 7 staan hebben wij met de andere klassen niet zoveel te maken. Maandag hingen we enkele posters uit op school en in de eerste break stroomden de inschrijvingen al binnen (of iedereen die zich inschreef zal afkomen is natuurlijk een andere vraag). Volgende week zaterdag vinden de Olympische spelen plaats. Aangezien de Olympische spelen vooral bestaan uit spelletjes van België zal dat hoogstwaarschijnlijk terug voor hilarische beelden zorgen. We kijken er al naar uit, maar hebben er nog heel wat werk aan.

Donderdagnamiddag brachten we samen met Lynn en Joyce een bezoek aan het ziekenhuis. Daar moesten we toch wel eventjes slikken. Vooral toen we de afdeling met pas geboren baby’s zagen. Er lagen zo’n 7 vrouwen naast elkaar in één ‘grote’ ruimte met hun pasgeboren baby bij hen op bed. Tot over enkele jaren lagen de vrouwen met twee in één bed, maar dit was nu niet het geval. Veel kinderen mogen er dus deze week niet meer geboren worden of de bedden moeten terug gedeeld worden. Het is hier ook wel zo dat de vrouwen enkel in uiterste nood bevallen in het ziekenhuis. Veel vrouwen bevallen thuis en enkel als ze problemen ondervinden gaan ze naar het ziekenhuis. Dat is ook de reden dat er hier heel wat kinderen rondlopen met een uitstulpende navel. Dat kunnen we ons in België toch niet echt voorstellen.

Toen we vrijdag thuiskwamen van school maakten we ons klaar voor een ‘druk’ weekend. Op vrijdagnamiddag gingen we met Lynn en Joyce naar Mango drift. Dat is een plaats waar je eventjes tot rust kan komen en lekker kan eten. (enige plaats waar vlees te vinden is) Rond 17.30u kwam John ons daar oppikken want we hadden graag de zonsondergang gezien. Aangezien je als vrouw in het donker best niet alleen op straat loopt ging John met ons mee. Het was werkelijk prachtig hoe de zon onderging in het meer. We kwamen dus ook maar laat thuis vrijdagavond en kropen onmiddellijk in ons bed. Zaterdag beloofde een ‘lastige’ dag te worden. Zaterdag stond Chizumulu op de planning. Dat is het ander eilandje hier op het Malawimeer. We zouden er met een bootje naartoe gaan, maar daarvoor moesten we om 4.30u vertrekken. Om 4u stonden we op, sprongen we in onze kleren en vertrokken we richting Olysse waar we het bootje moesten nemen (30 minuutjes stappen).
Rond 5 uur kwamen we daar aan, maar buiten enkele vissers was er niemand (ook geen bootje) te zien. We wachtten er nog een uur maar nog steeds niemand. Uiteindelijk vroegen we één van de vissers om ons naar het eilandje te brengen, maar de geldsom die hij vroeg was overdreven hoog. Dat betaalden we niet en ons geplande dagje Chizumulu viel dus in het water. We besloten dan maar wat verder te wandelen op het eiland en opnieuw naar Mango drift te gaan. Daar genoten we van de zon, het lekkere eten en het leuke gezelschap. Aangezien we twee drukke dagen achter de rug hebben, maakten we vandaag wat schoolwerk. We gingen ook op bezoek bij Joyce (onze huishoudster) in het ziekenhuis. Ze werd gisteren binnengebracht met de symptomen van Malaria. Toen we haar gingen bezoeken deden we wat eten mee aangezien de mensen in het ziekenhuis hier geen eten krijgen. Alle medische verzorging in het ziekenhuis is gratis, maar er is geen geld om nog voedsel te kopen. We duimen voor haar dat alles snel beter gaat!

Wist je dat ….

- Lynn en Joyce (de Antwerpse studenten) dinsdag naar huis vertrekken, en we hen toch wel zullen missen?
- We deze week toch wel gemerkt hebben dat het hier nog altijd regenseizoen is?
- Een pizza na een maand ééntonig eten (vis of eieren met rijst) echt wel smaakt?
- We deze week eindelijk de DEM gezien hebben? Dit is een belangrijk persoon hier op het eiland die we moesten bezoeken bij onze aankomst. Bij elke poging kregen we te horen dat hij op het vasteland zat.
- We het heel leuk vonden de blogs van de andere studenten te lezen? De mama van Josfien stuurde dit in mail door aangezien we niet veel meer kunnen doen dan mails openen en versturen (als dat al lukt tenminste).
- Een mierennest in onze chocopot ervoor zorgde dat we ons laatste beetje choco niet meer konden opeten?