Maandag 11 april 2011

Hallo



Terug tijd voor een nieuw blogbericht. Volgende week zijn we hier twee maanden. Onze stage kort heel snel in, maar de tijd vliegt voorbij.



Maandag werden we vroeg gewekt door Frank, onze haan. Onze wekker hadden we dus niet nodig om op te staan. Het was de laatste dag van de toetsenperiode, ze hadden wiskunde. De leerlingen van Josfien krijgen normaal gezien wiskunde van de directeur, maar hij is voor twee weken naar het vasteland. Eerst hadden we gedacht dat de toets gewoon niet zou doorgaan, maar hij had er toch aan gedacht om de toets op een blaadje aan de mentor te geven. Josfien schreef de toets op het bord terwijl Anne hielp met de puntenlijsten invullen. Rond 9u mochten we naar huis (er was geen werk meer waar we mee konden of mochten helpen), maar dat kwam ons goed uit. Frieda, Marina en Ria (de drie vrouwen van het project) gingen naar huis. Aangezien we vroeg thuis waren konden we hen dus nog gaan uitzwaaien. Eens terug thuis werkten we wat voor school in België.



Dinsdag was er terug wat meer te doen op school. We hadden voor standard 4 twee activiteiten voorbereid. Bij Anne speelden ze Chinees voetbal, bij Josfien leerden ze een hartje vouwen in origami. Het ene ging al wat beter dan het andere. Het hartje plooien was voor veel leerlingen redelijk moeilijk. Toch waren de leerlingen enthousiast, en deden ze hun best om er iets moois van te maken. Het was mooi om te zien hoe de leerlingen elkaar hierbij hielpen. Ook bij Chinees voetbal liep het niet altijd even vlot. Zo begrepen de leerlingen er niets meer van als de bal door de benen ging, en die speler met één hand moest verder spelen. Toch hadden we het gevoel dat de leerlingen zich amuseerden (en alles is beter dan niets doen). Na de activiteit hielpen we onze mentor nog wat met het aanvullen van puntenlijsten, en het verbeteren van toetsen. Eens thuis had Joyce van onze Frank een lekker stukje vlees gemaakt (wel een beetje taai), maar na al die weken vis en eieren vonden we dat niet erg. Tijdens het eten begon het plots te regenen, en dat bracht ons op een idee. Als het rond 14u gestopt was met regenen gingen we de hoogste berg (nu echt wel de hoogste) beklimmen. En dat gebeurde ook! Gelukkig maar, want de regen zorgde voor wat afkoeling. John leidde ons naar de berg, en eens we dachten dat we de top bereikt hadden, zaten we nog maar aan de helft. Toch hadden we daar al een prachtig zicht over een deel van het eiland. Onderweg naar de ‘echte’ top van de berg kwamen we struiken met heerlijke besjes tegen (ze smaakten naar lychees). Daar sloegen we onze voorraad van in om zo toch maar onze top te bereiken. Het was een stevige tocht, maar het was echt wel de moeite. Eens we de top bereikt hadden, was het uitzicht over het meer prachtig. We zagen van op de top het hele eiland, en van boven ziet het er toch echt wel niet zo groot uit. ’ S Avonds kropen we moe maar voldaan in ons bed.



Woensdagmorgen, terug vroeg uit de veren. Zoals altijd vertrokken we om 6.30u naar school, maar eens op school was het er nogal ‘doods’. Ook de voorbije dagen was het er opvallend stil als we aankwamen. Dat kwam doordat de leerlingen toetsen hadden, en wisten dat ze die niet voor 8 uur zouden kunnen beginnen maken. De assembly werd dus ook een halfuur uitgesteld, en om 7.30u konden we met onze activiteit beginnen. Standard 5 stond op de planning. Jammer genoeg begon het net te regenen toen we wilden beginnen, maar zoals voor alle problemen hier, was daar natuurlijk ook een oplossing voor. We begonnen in Standard 5 A met het vouwen van een bootje, daarna deden we dat in 5B. Nadat we dat in beide groepen gedaan hadden, was het gestopt met regenen en konden we naar buiten om Chinees voetbal te spelen. Aangezien we na de activiteit naar huis mochten, grepen we onze kans om één van de schooltjes van het project (Madalitsu) te gaan bekijken. Ook op donderdag stond een activiteit op de planning. Deze keer met standard 8. Voor we aan de activiteit begonnen zaten we toch wel met wat stress. De leerlingen in Standard 8 zijn soms al 18 jaar of meer, dus wisten we niet of onze activiteit bij hen wel zou aanslaan. Maar onze twijfels en stress waren helemaal niet nodig, zo bleek tijdens en na de activiteit. Alle leerlingen waren super enthousiast! We speelden honkbal, en plooiden bloemen in origami. Ook op donderdag gingen we naar een schooltje van het project (Samalani). De bezoekjes gaven ons toch wat hoop bij het zien dat de kleuters al wat Engels leren. Binnen enkele jaren zal het niveau Engels op de lagere school dus toch al wat hoger liggen dan het nu ligt.



Vrijdag was de laatste dag voor de vakantie! Rapportuitdeling! Wij waren om 6.30u aanwezig op school, maar buiten twee andere leerlingen was er weer niemand te zien. De leerkrachten en leerlingen kwamen langzaam aan op school. Rond 9.30u begonnen de leerkrachten eindelijk met het uitdelen van de toetsen. Daarna volgde een hele ceremonie in de hal waarbij de leerlingen die 1ste, 2de en 3de van de klas zijn, een pakje kregen. Dat doen ze blijkbaar om de leerlingen te stimuleren om te leren (we hebben toch wel onze twijfels over het effect ervan). Het duurde ongelooflijk lang, en veel begrepen we er niet van aangezien alles in het Chichewa werd gezegd. Toen de ceremonie eindelijk afgelopen was, was het vakantie. Zowel de leerlingen en leerkrachten mochten naar huis. Op vrijdagnamiddag maakten we onze valiezen, want op zaterdag vertrekken we voor twee weken naar het vasteland. Tijd voor vakantie!



Wist je dat…



- We maandag hopeloos op zoek waren naar onze haan Frank, maar die blijkbaar al in de frigo zat?

- Onze huishoudster Joyce ons probeert tegen te houden twee weken op vakantie te gaan? Ze wil dat we volgende week al terugkomen.

- we maandag afscheid namen van de drie vrouwen van het project, maar dat we op vrijdag al onze nieuwe huisgenoot mochten verwelkomen?

- we hopen dat de wind wegblijft zodat de boottocht naar het vasteland goed verloopt?

- We na onze twee weken vakantie maar twee weken meer op het eiland zitten?

- We blij zijn dat het weer in België ook aan het verbeteren is? Stiekem hopen we op stralende zon als we thuiskomen zodat we niet te koud hebben.

- We waarschijnlijk twee weken niets op de blog gaan posten omdat we op het vasteland zitten, maar dat we zeker en vast zullen genieten van de twee weekjes vakantie? (Achteraf volgt een dubbellang verslag)