Maandag 25 april 2011

Hallo!



Zoals beloofd een lang blogbericht met het verslag van onze vakantie. Op zaterdag 9 april begon net als bij jullie de paasvakantie. Aangezien we graag iets van Malawi gezien hadden, was dat onze ideale kans. We keken er echt naar uit! Toch begon onze vakantie wat minder dan verwacht. Elke zaterdag komt de Ilala (boot) naar het eiland tussen 14u en 17u. Dat zou ook het geval moeten geweest zijn toen wij vertrokken, maar toen we om 17u nog altijd zaten te wachten op de Ilala raakten we toch wat zenuwachtig. Uiteindelijk hoorden we de toeter van de Ilala (om aan te kondigen dat hij er is), en spurtten we naar de boot. Ondertussen was het al donker dus een pretje om aan de Ilala te geraken was het niet (Als je weet dat je eerst met overvolle reddingsbootjes naar de Ilala moet gebracht worden). Eens goed en wel op de boot zagen we al enkele bliksemschichten in de verte (wat geen goed voorteken was). Rond 22u vertrokken we eindelijk richting Nkhata bay. Het werd een helse tocht! We waren nog niet ver weg en het begon te regenen en te waaien. Aangezien er zoveel wind was, waren er ook enorme golven. Dat zorgde ervoor dat we allebei heel de nacht ziek waren, en letterlijk helemaal leeg (van het overgeven) aankwamen in Nkhata bay. Eens aangekomen zijn we zo snel mogelijk van de Ilala gekomen, en hebben we er gewoon een uur onder een afdakje zitten bekomen van de helse boottocht. Vanuit Nkhata Bay gingen we naar Mzuzu. Onderweg stopten we aan enkele kraampjes om er wat souvenirs te kopen. Buiten het eiland hadden we van Malawi nog niet veel gezien. Toch viel het ons bij de eerste rit onmiddellijk op dat Malawi een prachtig land is.



Op zondag kwamen we rond 10u aan in Mzuzu. Daar gingen we op zoek naar een slaapplaats. We testten het bed, en aangezien we die nacht geen oog dicht gedaan hadden zijn we als een blok in slaap gevallen. Gelukkig werden we op tijd gewekt door Annes GSM die liet weten dat ‘Mother Annie’ (hier noemen ze de mama’s naar hun dochter) rond 13u aankwam met de bus in Mzuzu. Vlug sprongen we op de fietstaxi die ons voor 50 kwatcha (25 eurocent) naar het busstation bracht. Uiteindelijk kwam Mother Annie niet om 13u, maar 13.45u aan. Het werd een blij terugzien! Na lang bijgepraat te hebben, kaartjes, briefjes, snoepjes,… uit België gekregen te hebben, gingen we terug naar de slaapplaats. Het regende nog altijd dus veel konden we niet doen. We installeerden ons, aten nog iets, en kropen in ons bed.



Maandagmorgen stonden we vroeg op. Jammer genoeg was het nog altijd aan het regenen, maar in de verte was er opklaring in zicht. We gingen na het ontbijt wat geld wisselen, en zouden dan vertrekken richting Nyika park (dat heel bekend staat voor de prachtige natuur). Toch werden onze plannen heel snel gewijzigd. Toen we bij het toeristisch bureau (kamertje met één computer waar patience op gespeeld werd) in Mzuzu langsgingen wisten ze ons te vertellen dat we waarschijnlijk moeilijk in het park zouden geraken aangezien het regenseizoen was. Met het vliegtuig zou het geen probleem zijn, maar dat zou ons 800 dollar gekost hebben. Een andere optie was om vanuit Mzuzu de bus te nemen naar Rumphi. Deze stad lag aan de ingang van het park. We kregen het telefoonnummer van een zekere matthew die we moesten opbellen als we in Rumphi aankwamen. Van daaruit werden we naar Mathinka (een supermooie lodge) gestuurd. Vanuit de lodge kon je naar Nyika park gaan, maar jammer genoeg was hun ‘jeepdriver’ in verlof tot eind april. Ze stelden dan maar iets anders voor. Nl. Vwaza March (wildlife reserve). In plaats van maandag in Nyikapark aan te komen, gingen we dinsdag dus op safari. Maandagavond genoten we van een heerlijke maaltijd (die niet kan tippen aan de pizza’s op mangodrift). Gelukkig, maar vooral uitgeput vielen we in slaap.



Na een nachtje goed slapen kwam de ene al wat beter dan de andere wakker. Josfien kwam wakker met 2 kanjers van spinnen naast haar bed. Eerst leken die op de vensterbank geschilderd te zijn (aangezien ze heel plat waren), maar toen ze bewogen was Josfien toch wel heel snel uit bed. Na een lekker ontbijt sprongen we in de jeep richting Vwaza marsh. Het werd een hobbilig tochtje, maar de zwaaiende mensen en de glimlachen op de vrolijke gezichtjes van de kinderen deden ons dat snel vergeten. Eens aangekomen in Vwaza marsh genoten we van de wandelsafari, gevolgd door een jeepsafari. Bijna hadden we de hoop opgegeven om olifanten te zien, maar toen zag onze gids in de verte plots iets grijs! En jawel, het waren olifanten. Gelukkig had hij erop gedacht een verrekijker mee te doen zodat ook wij van het zicht konden genieten. Naast olifanten konden we ook heel wat nijlpaarden van dicht zien. Na de leuke, maar vermoeiende dag keerden we terug naar Mathinka lodge.



Woensdag stond een dagje reizen met de bus op de planning. We wilden van Rumphi naar Salima geraken. We zaten dus een hele dag op de bus, maar konden wel genieten van het prachtige landschap. Toen het donker werd zaten we nog niet aan de helft van waar we wilden geraken, en besloten we dus maar te stoppen in Nkhotakota. Daar hebben we een nachtje geslapen, en van daaruit donderdag verder gereisd naar Salima. Eens in Salima gingen we eerst op zoek naar een slaapplaats, en verkenden we het dorpje. Ook daar namen we afscheid van Mother Annie die op vrijdag naar het eiland vertrok om er de borden van de schooltjes van het project, en de borden in onze school te schilderen( naast de schoolbankjes kochten we ook verf met het geld van de spaghetti avond). Wij trokken nog een weekje verder richting het zuiden. We verkenden Salima wat, maar veel was er niet te zien. De mensen waren er wel heel vriendelijk! Donderdagnamiddag namen we een pick-up richting Senga Bay, maar ook daar was buiten enkele vissers niet zo heel veel te zien. Tijdens onze terugweg naar Salima bezochten we een krokodillenboerderij en stopten we nog bij enkele souvenirskramen (die nog 1000 keer mooier waren dan die in Nkhata bay), en kochten we nog enkele souvenirs.



Vrijdag trokken we richting Zomba, dus de dag bestond vooral uit het wachten op een bus, en de busrit zelf. Toen we eindelijk in Zomba aankwamen was het al bijna donker, dus moesten we dringend een slaapplaats vinden. We sliepen heel goed, en dat was nodig want zaterdag stond de beklimming van Zomba Plateau op de planning. Om 8u stonden we vertrekkenklaar aan de voet van het Zomba Plateau, en begonnen we aan onze wandeltocht. We waren nog niet ver weg, en kwamen er vier rastamannen tegen. Zij wandelden aan een speedtempo (beklimmen elke week het plateau), en deden er 1,5u over om boven te geraken. Het duurde dus niet lang tegen dat we hen kwijt waren, en alleen verder moesten klimmen. Wij deden er ongeveer 3 uur over, maar het gaf ons voldoening eens we boven waren. We konden er genieten van de prachtige natuur, waterval, uitzichten, … Eens op het plateau kwamen we de vier rastamannen terug tegen. Zij vergezelden ons wat, maar rond 16u vertrokken we terug naar beneden. We waren echt moe van de hele dag te wandelen, en besloten dus maar liftend naar beneden te gaan. Een vriendelijke man bracht ons goed en wel beneden.



Vanuit Zomba gingen we richting Liwonde. Het dorpje Liwonde ligt aan de ingang van Liwonde national park waar we maandag en dinsdag naar toe gingen. Deze safari was wel gepland, en was zeker en vast de moeite. Toen we zondag in Liwonde aankwamen, gingen we op zoek naar de plaats waar we de boot naar het park moesten nemen (aangezien het regenseizoen konden we er met een jeep minder gemakkelijk geraken). Uiteindelijk kwamen we terecht bij de opstapplaats, maar de man die verantwoordelijk was voor de vaart naar het park was er niet. Hij zou onmiddellijk terugkomen, dus wachtten we er maar. Van een uur kwam twee uur, van twee uur kwam drie uur. Zoals we verwacht hadden, kwam de man niet opdagen dus belden we maar naar Mvuu Camp. Dat was de plaats waar we zouden overnachten. Gelukkig hadden we iemand aan de lijn die wist waar het op stond, en die ons onmiddellijk een andere optie aanbood (nl. de fietstaxi). Op maandagmorgen vertrokken we dus om 8u met de bus naar het dorpje Ulongwe. Van daaruit konden we een fietstaxi nemen naar Mvuu camp (16 km). We kunnen je verzekeren dat ons achterwerk afgezien heeft! Eens daar waren we de tocht snel vergeten, en konden we er echt genieten. Zowel van natuur, mooie dieren, lekker eten, een zacht bed,… Alles! Bij aankomst kregen we een algemene uitleg met wat informatie over het park. Daarna mochten we ons gaan installeren en stond een kort boottochtje op de planning. Tijdens de boottocht kregen we onze eerste olifant al te zien, deze keer wel van heel dicht (5m). Na het boottochtje vulden we onze maagjes met het buffet die op ons te wachten stond. We kunnen je verzekeren dat eten nog nooit gesmaakt heeft als toen. Na het eten namen we een duik in het zwembad, en stond om 16u een jeepsafari gepland. Aangezien het om 18u donker is, zagen we heel wacht nachtdieren. Het was echt wel de moeite. Na een WARME douche (voor het eerst in 2 maanden) kropen we gelukkig, maar toch wel moe in bed. Toen we dinsdag opstonden genoten we opnieuw van het lekker eten, het uitgebreide ontbijt zorgde ervoor dat we goed aan de dag konden beginnen. In de voormiddag stond een bootsafari op de planning. Ook daar zagen we opnieuw heel wat olifanten! (zelfs een baby olifant van enkele weken oud) Naast de olifanten zagen we ook heel wat Nijlpaarden en mooie vogels. Uiteindelijk vertrokken we tegen de middag uit het park en reden we terug (met de fietstaxi) naar Ulongwe. Van daaruit namen we de bus richting Monkey Bay. Eens aangekomen in Monkey bay sprongen we op een pick-up die ons naar Cape Maclear bracht. Daar genoten we van de prachtige zonsondergang. Het was er erg mooi, maar heel toeristisch. Daar bleven we een nachtje slapen, en op woensdag keerden we terug naar Monkey Bay. Eens terug in Monkey bay gingen we op zoek naar een slaapplaats. Het werd een helse tocht, maar eens de slaapplaats gevonden konden we toch nog twee dagen genieten van de zon.



Op vrijdag (9u) vertrokken we terug met de Ilala richting het eiland. Zaterdagavond kwamen we aan, en we werden onmiddellijk goed verwelkomd. Joyce onze huishoudster sprong ons in de armen toen we thuiskwamen! We werden (na de lange bootreis) spontaan terug gelukkig van haar gezelschap.



Kort samengevat! We hebben twee zalige weken achter de rug gevuld met heel wat mooie herinneringen.



Wist je dat …



- We ondertussen de beste geworden zijn in wachten? Wachten op bussen kan soms HEEEEL lang duren.

- Een ritje in een pick-up heel slecht is voor het achterwerk?

- We ons soms aapjes voelden? Tijdens de busreizen leefden we op pindanoten en bananen die door de ramen van de bussen gestoken werden bij de stops.

- We tijdens de beklimming van Zomba de eerste Belgen (buiten die van het project) tegenkwamen, en dat het wel eens leuk was terug Nederlands te spreken?

- We de souvenirkraampjes graag hadden leeggekocht, maar dat we daar jammer genoeg geen geld genoeg voor hadden?

- We het leuk vonden om toch voor eventjes terug een mama te hebben?

- We na de eerste bootreis (waar we zo ziek waren) zelfs geen zin hadden in snoepjes uit België?

- Het precies gisteren was dat we iedereen uitzwaaiden in Zaventem, maar voor de ongeduldigen onder ons, het maar 18 x slapen is vooraleer we terug zijn?

- De tijd hier vliegt, en dat op dinsdag het schoolleventje terug begint?