Zondag 1 mei 2011

Hallo,



We zijn aan één van de laatste blogberichten gekomen, en inderdaad, dat wil zeggen dat we bijna terug thuis zijn. Toch hebben we deze week nog heel wat meegemaakt.



Zondag sliepen we uit, dat hadden we verdiend na de slechte nacht (op de Ilala) van de dag ervoor. Het werd 8u (wat voor ons al heel lang is). We stonden op, ontbeten op het gemak, en leegden onze trekrugzak van ons reisje. Daarbij dachten we eens aan Joyce, onze huishoudster die deze week veel werk zou hebben met onze was. Aangezien het Pasen was, gingen we naar de kerk. Gelukkig waren we niet te vroeg gegaan, en was de preek net gedaan (de preek duurt nogal lang en we begrijpen er niets van). De kerk zat propvol, maar dan ook echt propvol. Heel wat vrouwen met baby’s zaten gewoon op de grond in de zijgang, of achteraan in de kerk. Er waren enkele koren aanwezig die na de preek voor het ‘leuke’ deel van de mis zorgden. Er werd voortdurend gezongen en gedanst, echt leuk! Na de mis gingen we terug naar huis, en maakten we wat schoolwerk voor dinsdag. Natuurlijk stond ook een duik in het meer op de planning aangezien we ons meer (waar we anders elke dag in zwemmen) twee weken hadden moeten missen.



Paasmaandag werd een zalige dag! We werden verrast (maar hadden de verrassing eigenlijk al geraden) door Mother Annie. 3de keer, goeie keer! Een tripje Chizomulu stond op de planning. Deze keer moesten we niet om 4.30u opstaan om naar Olysse te wandelen,en daar het bootje te nemen. Er was een boot geregeld die ons daar zou brengen. Rond acht uur zouden we de boot kunnen nemen, maar het werd uiteindelijk kwart voor negen (gelukkig zijn we al wat gewoon aan het wachten). Dat we nog steeds in Afrika zitten werd nog maar eens duidelijk toen we om kwart voor elf op Chizomulu aankwamen (de boot zou er normaal gezien maar drie kwartier over varen). Eens aangekomen genoten we van een duik in het frisse water, lekker eten, de prachtige vissen in het meer (die we zien tijdens het snorkelen), de prachtige natuur, … We wilden graag voor het donker was thuis zijn, en aangezien het twee uur varen was, vertrokken we rond vier uur terug naar huis. Tijdens de terugvaart genoten we van de prachtige zonsondergang.



Back to school! Dinsdag stond onze eerste lesdag terug op de planning. Het was terug wat wennen, maar het duurde niet lang vooraleer we het terug goed gewoon waren. Aangezien Mother Annie in de vakantie alle borden een nieuw laagje gegeven had, werd ze uitvoerig voorgesteld en bedankt tijdens de assembly. Na de assembly werd ze in een meeting nog eens aan alle leerkrachten voorgesteld. Met als gevolg dat onze lessen niet om 7u, maar om 8u konden starten. Na ons eerste schooldagje gingen we terug naar huis, en maakten we wat schoolwerk voor woensdag. Om af te koelen doken we nog eens in het meer, maar veel meer dan dat deden we niet.



Woensdag terug vroeg uit de veren. Aangezien Mother Annie de muren in de klassen nog wat wou opfleuren, waren we om 6.30u al op school om haar te helpen. Dat deden we tot de assembly gedaan was, en we dus met onze lessen moesten beginnen. Het resultaat mocht gezien worden! Het was echt mooi, en de saaie, witte muren zagen er onmiddellijk veel vrolijker uit. Toen we thuiskwamen, sprongen we in het meer om wat af te koelen. (dat doen we nu meestal ook als we thuiskomen van school omdat het hier ondertussen nog veel warmer is dan enkele weken geleden). In de namiddag stond een bezoek aan Max op de planning (of dat dachten we toch). Max is het kindje dat Anne en haar mama zouden sponsoren via het Project. John had ons verteld dat het niet ver wandelen was, dus waren we ook niet op een stevige wandeltocht voorzien. Tijdens het wandelen vertelde hij plots dat we niet naar Max, maar naar Shadrick gingen. Het gezin van Shadrick was nog net iets armer, en kon de sponsoring dus goed gebruiken. Toen we er aankwamen, was het inderdaad nogal schokkend. Het jongentje had geen ouders meer, en leeft dus bij zijn tante en nonkel (die zelf ook 5 kinderen hebben). Ze leven in een huisje dat bestaat uit vier kamers. Één woonkamer (helemaal leeg), een keukentje (waarin enkele potten stonden), en twee slaapkamers waar geen bedden in stonden. Er lagen enkele doeken waarop ze sliepen, en hun kleren lagen op de grond. We gingen terug door met wat gemengde gevoelens, maar die werden snel terug opgefleurd toen we op de terugweg een hele bende kindjes konden entertainen met het liedje ‘lange lange reke’. Hilarisch, maar vooral heel leuk. Alle kinderen waren heel gelukkig, en toen we bijna thuiswaren zongen ze een bedankingsliedje voor ons. We konden de avond met een goed gevoel (en met pannenkoeken) afsluiten.



Net als woensdag begonnen we donderdag vroeg te schilderen. Het lesgeven liep zoals gewoonlijk, tot de eerste break plots een kwartier vroeger begon. Wij vonden het nogal raar, maar aangezien de onderdirecteur het kwam zeggen, lieten we de leerlingen ook maar naar buiten. Iedereen stormde naar de hal, en ook wij moesten er een kijkje gaan nemen. De mentor van Josfien vertelde dat er een trouw bezig was, en als we wilden, we die mochten volgen tot het gedaan was. Voor Josfien was het geen probleem want haar lessen waren gegeven, Anne moest een stukje van de trouwviering missen om nog haar laatste les af te werken. Gelukkig miste ze enkel een stukje van de preek. Toen we binnenkwamen, hadden we al heel veel bekijks. Ze waren het niet gewoon om blanken (azungu’s) in een trouwmis te zien, maar we werden onmiddellijk goed onthaald. Er waren twee priesters, één daarvan zei alles in het Chichewa, de andere vertaalde alles in het Engels. We dachten dat het normaal was, maar toen hij zei ‘you’re also most welcome’, hij zich naar ons richtte, en alle camera’s en fototoestellen onze kant uitkwamen, hadden we door dat hij het speciaal voor ons deed. De mis duurde nogal lang, maar het was echt leuk dat we dat mochten meemaken. Er werd enorm veel gedanst en gezongen. Tijdens de viering werd iedereen uitgenodigd om naar het trouwfeest te gaan, dus besloten we er ook een kijkje te gaan nemen. We maakten eerst ons schoolwerk, gingen daarna een pasgeboren baby gaan bezoeken, en vertrokken dan richting het trouwfeest. Na een uur wandelen waren we er eindelijk aangekomen. Onze verwachtingen lagen duidelijk veel te hoog. Tijdens de mis hadden de priesters verteld dat er eten en drinken genoeg was voor iedereen, maar toen we er aankwamen was er niet echt iets te zien wat er als eten of drinken uitzag. Het feest bestond eruit dat de bruid en bruidegom van 14u tot 18u stonden te dansen met een schaal in hun handen. Als je wilde meedansen mocht dat, maar moest je geld in de schaal werpen. Zoals in de kerk gezegd werd, was iedereen er welkom. Er waren dan ook heel wat toeschouwers aanwezig, die gewoon stonden te kijken. We waren heel blij dat we dat hadden mogen meemaken, want een trouw hadden we echt graag nog gezien voor we naar huis vertrokken.



Vrijdag, onze laatste lesdag voor het weekend. Opnieuw begonnen we de dag met het schilderen van vlinders in de klassen. Na de assembly startten we met onze lessen, en ook op vrijdag verliep alles zoals gewoonlijk. Na school gingen we voor de laatste keer naar Mango drift. Het werd een lastige wandeltocht! Nog nooit hadden we in zo’n hitte naar daar gewandeld, maar eens we daar waren bracht de lekkere pizza ons op krachten. We namen onmiddellijk een duik in het water, en genoten er van de rust. Rond 17u vertrokken we naar huis. Anne’s mama bleef daar een nachtje slapen, en kon op zaterdag dus nog eventjes genieten van wat vakantie. Zaterdag bestond voor ons uit schoolwerk maken. Volgende week staat een drukke week op de planning. We willen van onze laatste week geen gewone lesweek maken, maar een projectweek waarin we toewerken naar een show op vrijdag. In de show wordt alles voorgesteld wat er tijdens de week geleerd werd. (vb. volksdansen, jongleren, piramides bouwen, schminken,…). Op die manier kunnen we onze stage zowel voor de leerlingen als voor ons op een heel leuke manier afsluiten.



Wist je dat...



- We deze week naar het ziekenhuis gaan met de steriele naalden (die we gelukkig niet nodig gehad hebben) en de overige handschoentjes?

- We vorige week op school wel 20 ballen ontdekt hebben waar de leerlingen niet mogen mee spelen? Volgende week willen we graag het klasbalsysteem invoeren. Net zoals in België heeft elke klas zijn bal, en na de speeltijd wordt de bal terug meegebracht naar binnen.

- We volgende week een bedankingsetentje willen geven voor John(coördinator van het project), Joyce (onze huishoudster en Afrikaanse mama) en Mattia (onze nachtwaker)?

- We de kaap van 3000 foto’s al overschreden hebben?

- We volgende week al onze vaart met de Ilala achter de rug hebben, en we hopen niet weer zo ziek te zijn als de vorige keer? Op zaterdag vertrekken we met de Ilala terug naar het vasteland, richting België.